Ortodonta pracuje nad naprawą wad szczęki oraz nieprawidłowości i krzywizn zębowych. Co warto zapamiętać? Wada zgryzu polega na nieprawidłowym umiejscowieniu zębów lub szczęki, co zatem prowadzi do poważnych problemów związanych z artykulacją, zniekształcenia twarzy – oddziałując negatywnie na wygląd i będąc źródłem kompleksów w późniejszym wieku. Przebieg korekcji wady zgryzu jest długi i zabiera średnio około 2 lat.
Wady zgryzu grupuje się na wrodzone i nabyte. Do zniekształcenia szczęki może dojść już na początku rozwoju dziecka, jeszcze w trakcie ciąży, jednak zazwyczaj są to złe nawyki dzieci. Bezustanne ssanie kciuka czy źle dopasowanego smoczka, gryzienie przedmiotów (na przykład twardych zabawek), zgrzytanie zębami, czy oddychanie przez usta wywołuje deformacji szczęki. Także niewłaściwe układanie dziecka podczas karmienia piersią, może powodować problemy. Na pierwszy przegląd kontrolny najlepiej zaprowadzić dziecko w wieku około 7 lat. Dzięki temu ortodonta szybko wykryje możliwe nieprawidłowości oraz zadba o właściwy rozwój dziecka.
Nieleczenie lub lekceważnie wady wiedzie do jej natężenia, a to z kolei zwiększa ryzyko seplenienia i krzywizny zębów oraz może sprawiać kłopot w jedzeniu, a nawet oddychaniu. Nieodpowiedni układ szczęki powoduje bóle zębów, ich rozchwianie lub przedwczesne ścieranie. Sprzyja to też namnażaniu kamienia nazębnego i może być przyczyną rozwoju chorób dziąseł, próchnicy, czy paradontozy.
Tyłozgryz – najczęściej występująca wada zgryzu. Dolne zęby chowają się za zębami górnymi, przy czym zęby przednie nie stykają się wzajemnie. Niekiedy górne siekacze pochylają się w kierunku górnej wargi, a twarz wykrzywia się poprzez cofnięcie żuchwy.
Przodozgryz – w tym przypadku to dolne zęby zachodzą na górne. Powstaje widoczne wysunięcie brody na przód.
Zgryz krzyżowy – zarówno zęby dolne jaki i górne, zachodzą na siebie nieregularnie na niektórych odcinkach lub w całym łuku zębowym.
Zgryz głęboki – górne zęby zachodzą i przykrywają 2/3 wysokości zębów dolnych. Wpływa to na utratę symetrii twarzy ze względu na zmniejszenie dolnego odcinka. Tak usytuowane zęby nadmiernie się ścierają, co jest powodem chorób dziąseł i przyzębia.
Zgryz otwarty – zęby wcale nie stykają się ze sobą. Wada przeszkadza w żuciu pokarmu, a także w właściwej wymowie – zwłaszcza spółgłosek przedniojęzykowo zębowych (t, d, s, z, dz, c, n, ł). Skutkiem zgryzu otwartego jest wydłużenie twarzy i niedorozwój szczęki.
Stłoczenia zębów – pojawiają się wtedy, gdy zęby mają nieodpowiedni rozmiar w stosunku do zębodołów. Wychodzą poodwracane lub w niewłaściwych położeniach, ze względu na brak przestrzeni w jamie ustnej.
Zęby odseparowane – pomiędzy zębami są widoczne odstępy, powodowane nadmiarem miejsca w szczęce.
Korekcja wady zgryzu zwykle rozpoczyna się od chwili wyrżnięcia zębów stałych, czyli około 11 roku życia, choć ortodonci doradzają zadbanie o odpowiedni zgryz w każdym wieku. Szczęki dzieci są znacznie bardziej plastyczne, niż szczęki osób dorosłych, ze względu na to leczenie jest łatwiejsze i spada ryzyko bólu lub powikłań, jednak korekcja zębów jest dostępna dla każdego.
Aparaty ortodontyczne dzielą się na stałe — mocowane do zębów specjalistycznym klejem oraz ruchome — możliwe do samodzielnego zdejmowania. Aparaty ruchome są częściej stosowane u dzieci, niż u dorosłych.
Aparat tradycyjny, metalowy — siłą, która koryguje wadę, jest w tym przypadku łuk połączony z metalowymi zamkami, które przykleja się do poszczególnych zębów i przytwierdza przy użyciu ligatur ortodontycznych. Dla uatrakcyjnienia, szczególnie dla młodszych pacjentów, istnieje możliwość doboru różnych kolorów ligatur. Dla ceniących większą estetykę możliwe są warianty z zamkami ceramicznymi, porcelanowymi, szafirowymi lub kryształowymi, które są niewidoczne na tle zębów. Sprawdzają się zwłaszcza u posiadaczy białych zębów.
Aparat lingwalny — mocowany jest odwrotnie niż ten tradycyjny, bo od środka jamy ustnej. Wykonywane są dla każdego pacjenta indywidualnie i usuwają wstyd związany z noszeniem aparatu na zębach, bo ten jest niewidoczny. Minusem tego aparatu jest początkowa trudność wyraźnego mówienia.
Aparat samoligaturujący — ten rodzaj aparatu ortodontycznego cechuje się inną budową. Łuk ortodontyczny przytrzymuje zestaw klapek, dzięki czemu drut jest ruchomy, a korekcja wady zgryzu trwa krócej.
Aparat Clear Aligner — to przezroczysta nakładka na zęby dopasowywana indywidualnie, która jest świetnym rozwiązaniem dla osób, które cenią estetykę. Aparat jest praktycznie niewidoczny, a dzięki możliwości zdjęcia go samodzielnie, jest łatwy w utrzymaniu higieny.
Ceny aparatów na zęby są związane z typem wybranego modelu. Najtańszymi aparatami są te tradycyjne. W ich przypadku ceny za jeden łuk rozpoczynają się od 1200 złotych. Nowsze rozwiązania, bardziej komfortowe – niemetalowe czy przezroczyste — są znacznie bardziej kosztowne. Ich ceny wahają się od 3 do 6 tysięcy. Cena najdroższych aparatów ortodontycznych może przekraczać 12 tysięcy . Aparaty ortodontyczne są też dostępne do wzięcia na kredyt. W koszt leczenia trzeba także wliczyć koszty wizyt kontrolnych, których ilość jest oparta o czas leczenia. Leczenie ortodontyczne może być refundowane przez NFZ dla dzieci poniżej 12 roku życia i tylko w przypadku aparatów ruchomych.
Dbałość o jamę ustną w trakcie noszenia aparatu ma ogromne znaczenie. Aparat może początkowo zawadzać, ze względu na to, że znacznie łatwiej przyklejają się do niego resztki jedzenia. Należy myć zęby po jedzeniu i unikać pokarmów, które mogą pozostawać na zamkach i powodować ich odczepienie. Z kolei twarde produkty mogą trwale uszkodzić aparat.
Umów się na wizytę – wciśnij link: edclinic.pl/lang/pl/uslugi/ortodonta-torun